Χρειαζόμαστε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, και θα την έχουμε!

Μας απομένει μόλις ένας μήνας για να δώσουμε μια κρίσιμη, τριπλή εκλογική μάχη. Ακούγεται τυποποιημένο, αλλά χρειαζόμαστε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Τη χρειαζόμαστε όλες και όλοι: φυσικά τα μέλη και οι φίλοι του κόμματος αλλά, ακόμη περισσότερο, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία που ασφυκτιά, θυμώνει ή απελπίζεται. Τη χρειαζόμαστε επειδή μόνο η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να φωτίσει την προοπτική μιας πραγματικής διεξόδου από τη σημερινή αβίωτη κατάσταση.

Και είναι εφικτή μια μεγάλη νίκη, ένα γερό χαστούκι στις δυνάμεις της διαρκούς καταστροφής, μια νίκη που θα ανοίξει το δρόμο προς μια βαθιά πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα. Μια τέτοια εξέλιξη θα δώσει με τη σειρά της κουράγιο στους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου (και όχι μόνο!), που θα μας το «ανταποδώσουν» προσφέροντας το απαραίτητο οξυγόνο στη δύσκολη προσπάθειά μας για τη σωτηρία της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας μέσα από την ανόρθωση της χώρας.

Αλλά για να γίνει πραγματικότητα το εφικτό, βασική προϋπόθεση είναι να κερδίσουμε ξανά την καρδιά και το νου του λαού μας, προβάλλοντας την αποφασιστικότητά μας να συγκρουστούμε και να υλοποιήσουμε τις βασικές δεσμεύσεις μας. Γι’ αυτό οφείλουμε να μιλήσουμε στο λαό με θάρρος, με ειλικρίνεια, χωρίς να κρύβουμε τις δυσκολίες αλλά και με την πίστη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και θέλει να τον υπηρετήσει, κι έτσι να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη του.

Ο αποπροσανατολισμός θα αποτύχει

Στο μεταξύ, το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα παίζει τα ρέστα του. Αφού απέτυχε να ανασυστήσει την κεντροαριστερά μέσα από τις Ελιές με το ξοφλημένο πολιτικό προσωπικό του ΠΑΣΟΚ, δοκιμάζει και τα Ποτάμια και πολλά άλλα σχέδια – κι ακόμη είμαστε στην αρχή. Πρέπει λοιπόν, και μέσα στον πυρετό της εκλογικής μάχης, να έχουμε διαρκώς στο νου μας τον κίνδυνο που εκπροσωπεί η απόπειρα της κεντροαριστερής ανασύστασης, κεντρικός στόχος της οποίας είναι η άσκηση συνεχούς πίεσης προς το ΣΥΡΙΖΑ ώστε να μετατοπιστεί και ο ίδιος για να πάψει να τους απειλεί.

Όμως, με τον αγώνα όλων μας, και αυτή η επιχείρηση χτυπήματος του ΣΥΡΙΖΑ (της μοναδικής δηλαδή πραγματικής εναλλακτικής λύσης που υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα!) θα αποτύχει. Δεν θα τους κάνουμε τη χάρη να μπλεχτούμε σε ψευτοδιλημματικές καταστάσεις και να τους αφήσουμε να αλωνίζουν και να αποπροσανατολίζουν. Αντίθετα, με τις δεσμεύσεις και τα συγκεκριμένα μέτρα που επανέλαβε και ο Αλέξης Τσίπρας στις πρόσφατες περιοδείες του, επαναφέρουμε συνεχώς την ουσία στο επίκεντρο της εκλογικής μάχης: Τελειώνουμε με την υπόδουλη κυβέρνηση και ανοίγουμε το δρόμο για μια νέα Ελλάδα σε μια άλλη Ευρώπη.

Η άλλη Ευρώπη είναι εφικτή

Αλλά εδώ ακριβώς πρέπει να προσπαθήσουμε περισσότερο, αξιοποιώντας το λίγο χρόνο που μένει, ώστε να μιλήσουμε και να πείσουμε για το ευρωπαϊκό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς νοσταλγίες για ένα όραμα ευρωπαϊκής τάχα ολοκλήρωσης, που διαψεύστηκε με τον πιο παταγώδη και τραγικό τρόπο. Και χωρίς φαντασιώσεις για την επιστροφή σε μια προηγούμενη κατάσταση, που δεν παίρνουν υπόψη τα σημερινά δεδομένα και την ανάγκη αλλαγής των συσχετισμών και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Σήμερα είναι σαφές ότι η γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, η Ευρώπη των ολοένα και πιο αυτονομημένων και ανεξέλεγκτων «αγορών», η Ευρώπη των «θεσμών» που δεν έχουν εκλεγεί από κανέναν και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, έχει φτάσει στα όριά της. Με αυτήν την Ευρώπη θα συγκρουστούμε με κάθε τρόπο: Συμβάλλοντας στη δημιουργία του μετώπου των χωρών του Νότου ενάντια στη μετατροπή τους σε αποικίες χρέους υπό γερμανική επικυριαρχία. Προωθώντας τη συνεργασία των λαών όλης της Ευρώπης και την πολιτική συγκρότησή της πάνω σε νέες βάσεις, με ισοτιμία, κοινωνική δικαιοσύνη και δημοκρατία. Καταπολεμώντας τις εγκληματικές και τυχοδιωκτικές επεμβάσεις τύπου Ουκρανίας. Υποστηρίζοντας την κυριαρχία των εθνικών κοινοβουλίων και τη δημιουργία ενός πραγματικού και όχι διακοσμητικού κοινοβουλίου των λαών της Ευρώπης.

Με τον ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, επειδή μπορεί να εκφράσει την ανάγκη και τον πόθο της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας για μια νέα Ελλάδα. Επειδή συμβάλλει στη δημιουργία των πολιτικών προϋποθέσεων για μια άλλη Ευρώπη. Επειδή, τέλος (μα όχι τελευταίο σε σημασία), τον ΣΥΡΙΖΑ κοιτούν με ελπίδα και προσμονή δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι και έξω από την Ελλάδα!  

Διαβάστε Περισσότερα »

Χρειάζεται σοβαρότητα και αλλαγή ιεραρχήσεων

Συνέντευξη στον Ζαχαρία Ρουστάνη για τον Δρόμο (10/2/2014) με αφορμή το θόρυβο γύρω από τις αυτοδιοικητικές υποψηφιότητες, για τις επερχόμενες Ευρωεκλογές και τις προϋποθέσεις μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής.

Να ξεκινήσουμε με τα δύσκολα. Ποια είναι η δική σας γνώμη για τις επίμαχες υποψηφιότητες που συνεχίζουν, μέχρι τώρα, να διχάζουν και να επανεξετάζονται;

Καταρχάς, θεωρώ προβληματική όλη τη διαδικασία και τον τρόπο με τον οποίο έφτασε να δημιουργηθεί μια τραυματική κατάσταση μέσα στο κόμμα εξαιτίας προσώπων και υποψηφιοτήτων και μάλιστα την τελευταία στιγμή. Μερικές φορές είναι σαν να αδιαφορούμε εντελώς γι’ αυτή την πλευρά. Όταν όλοι πια αποδέχονται ότι η κατάσταση στο εσωτερικό του κόμματος δεν είναι καλή και την ίδια ώρα αντί να σκύψουμε στο συγκεκριμένο πρόβλημα, το διογκώνουμε με διάφορους τρόπους, αυτό δείχνει τουλάχιστον πολιτική ανωριμότητα. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν σημαντικές διαφωνίες, αναφέρομαι στον τρόπο που αυτές επηρεάζουν και το κόμμα αλλά και τη σχέση μας με την κοινωνία. Εκτός πια αν αποδεχτούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί με τίποτα να είναι ένα κόμμα αλλά δύο, τρία ή και περισσότερα. Δεν θέλω να το πιστέψω αυτό. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι για να σχολιάζουμε ή να έχουμε γενικώς την Α’ ή τη Β’ άποψη. Οι επιλογές μας έχουν συνέπειες. Άρα, δεν δέχομαι το ερώτημα «ποια είναι η γνώμη σου για τον τάδε υποψήφιο», αλλά θεωρώ κρίσιμο ποια είναι η πολιτική θέση μας και ο βαθμός προετοιμασίας του κόμματος μπροστά στις μάχες που έρχονται.

Διαβάστε Περισσότερα »

Χωρίς καθυστέρηση, πολιτικό κίνημα ανατροπής!

Συνέντευξη στον Νίκο Παπαδημητρίου για την Αυγή (28/7/2013)

Χιλιάδες άνθρωποι ωθούνται στην ανεργία. Τι φταίει και οι αντιδράσεις δεν είναι πιο εκτεταμένες, πιο έντονες;
Φταίει και ο ΣΥΡΙΖΑ;

Πολλές φορές το μυαλό των ανθρώπων «παγώνει» από την τόσο λυσσαλέα επίθεση που δέχονται. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν αντιδράσεις που είναι δυναμικές, μαζικές, ασύμμετρες, συχνά έρχονται ξαφνικά εκεί που δεν το περιμένουμε. Είναι όμως κατακερματισμένες, δεν ενώνονται κάπου. Η ενότητα δεν είναι ζήτημα κυρίως οργανωτικό, π.χ. συντονισμός κλάδων, παρ' όλο που κι αυτό χρειάζεται. Η πραγματική ενότητα οικοδομείται με βάση κοινούς στόχους. Ο οποιοσδήποτε αγώνας σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι πολιτικός αγώνας. Να θέσει στο στόχαστρό του το πολιτικό σύστημα, τη μνημονιακή και τροϊκανή τυραννία, την κυβέρνηση που την υπηρετεί. Να μιλήσει καθαρά και να αγωνιστεί για την ανατροπή αυτού του ειδικού καθεστώτος. Να δουλέψει για να τους διώξουμε τώρα και να ανοίξουμε μια νέα σελίδα για τον λαό και τον τόπο. Όλα τα παραπάνω ξεπερνούν κατά πολύ τον αγώνα που κάνει ο κάθε επιμέρους κλάδος. Είναι υπόθεση του λαού και δεν αφορά απλώς τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη. Αφορά την οικοδόμηση ενός πολιτικού κινήματος ανατροπής και διεξόδου. Ακριβώς αυτό είναι το καθήκον και η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, άμεσα, τώρα, χωρίς καμία καθυστέρηση.

Διαβάστε Περισσότερα »

Άλλος ο ΣΥΡΙΖΑ του 2007, άλλος ο ΣΥΡΙΖΑ του 2013

Συνέντευξη στο Red Notebook ενόψει του ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ (29/5/2013)

1. Το ερώτημα που καλείται να απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στο Συνέδριο του Ιουλίου μπορεί, ίσως, να συμπυκνωθεί ως εξής: «ποιο κόμμα, για ποια κυβέρνηση, και για ποια σχέση με τα κοινωνικά κινήματα;». Η προφανής απάντηση είναι «μαζικό δημοκρατικό κόμμα, για μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά, και για μια συνεργασία που θα ενισχύει τα κινήματα». Είναι, όμως, τόσο απλό;

Η δημιουργία ενός φορέα της Αριστεράς δεν είναι αυτοσκοπός. Έρχεται κάθε φορά, και σε κάθε ιστορική περίοδο, να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τα καθήκοντα που μπαίνουν από το υφιστάμενο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πλαίσιο, από τη μεριά πάντα των εργαζόμενων και της κοινωνίας. Πιο απλά, άλλον ΣΥΡΙΖΑ χρειαζόμασταν το 2007, άλλον το 2013. Η επιβολή του ειδικού καθεστώτος, η είσοδος στα μνημόνια και την τρόικα, η εμφάνιση ενός λαϊκού ριζοσπαστισμού, έβαλαν στο επίκεντρο ζητήματα δημοκρατίας, εθνικής ανεξαρτησίας, ανατροπής του πολιτικού συστήματος και κοινωνικής δικαιοσύνης-χειραφέτησης. Τα αιτήματα αυτά που ήρθαν και «ακούμπησαν» πάνω στο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές, επιβάλλουν στο φορέα μας μετασχηματισμούς και ανατροπές πολιτικού και οργανωτικού χαρακτήρα για να μπορέσει να ανταποκριθεί. Να ανταποκριθεί όχι ως ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας της Αριστεράς, αλλά ως πολιτικός οργανισμός που μπορεί να πρωταγωνιστήσει -άρα και ως κυβέρνηση-, στο γκρέμισμα του μνημονιακού μπλοκ και του πολιτικού συστήματος που το στηρίζει. Στη διαδικασία μετάβασης της χώρας και του λαού της. Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να πασχίσουμε για τη δημιουργία ενός πολιτικού ρεύματος διεξόδου και ανατροπής. Να θέσουμε με μαζικούς όρους την αναγκαιότητά του, να επεξεργαστούμε τους τρόπους και τις διαδικασίες υλοποίησής του και τα άμεσα βήματα διαμόρφωσής του.

Θέλουμε λοιπόν ένα φορέα με ενιαία έκφραση, άρα και πολιτική λειτουργία, ως προς τα πολιτικά μηνύματα που εκπέμπει στην κοινωνία. Έναν φορέα δημοκρατικό, δηλαδή φορέα των μελών του, και όχι φορέα των μηχανισμών και των στελεχών. Ένα φορέα μαζικό που θα ανοίξει τις πόρτες του σε όλο εκείνο το δυναμικό που στήριξε τις ελπίδες του στο ΣΥΡΙΖΑ. Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ένα φορέα αλλιώτικο, νέο, σε σχέση με ό,τι γνωρίσαμε μέχρι σήμερα.

Διαβάστε Περισσότερα »